Ομιλία του Λάζαρου Μαλούτα σε τιμητική εκδήλωση για τον ιατρό Γιωργο Καπετανο

 Σεβασμιότατε
       Αξιότιμοι καθηγητές
       Κυρίες και κύριοι
       Συνάδελφοι της Αυτοδιοίκησης
Είμαι πολύ χαρούμενος σήμερα γιατί στέκομαι μπροστά σας για να αρθρώσω δυο κουβέντες για ένα λαμπρό επιστήμονα στην κορύφωση της επαγγελματικής του διαδρομής.
Να πω δυο λόγια για ένα άξιο άνθρωπο που η προσφορά του στην επιστήμη και τον άνθρωπο είναι τόσο σημαντική ώστε να μην θεωρηθώ κόλακας, αναδεικνύοντας το εργο του , την προσωπικότητά του ,την διαδρομή του.
Και βέβαια η χαρά μου είναι διπλή γιατί ο άνθρωπος αυτός είναι ο Γιώργος Καπετάνος, ένας συμπατριώτης, ένας άξιος Κοζανίτης που παρά την μακρά απουσία του απ’την γενέτειρα, συνεχίζει να κρατά άσβεστη την αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους του.
Η σχέση του Γιώργου Καπετάνου με την Κοζάνη θυμίζει την ιστορία και άλλων άξιων τέκνων της πόλης μας.
Θυμίζει  ιστορίες, άλλων εποχών στην μακραίωνη πορεία  της πέτρινης πόλης μας.
Θυμίζει τις σχέσεις αυτής της πόλης τα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας με την Κεντρική Ευρώπη.
Τότε που τα πιο ανήσυχα, τα πιο προοδευτικά, τα πιο ανοιχτά μυαλά της ξενιτεύονταν στη Μεσευρώπη.
Πρόκοβαν, μεγαλουργούσαν, μα ποτέ δεν ξεχνούσαν τον τόπο τους. Πάντα φρόντιζαν τους ανθρώπους και την μόρφωσή τους, αναδεικνύοντας την Κοζάνη σαν μια απ’ τις Ελληνικές Μητροπόλεις του Διαφωτισμού.
Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω, αγαπητέ Γιώργο.
Από το κέντρο της πόλης μας (αναφέρομαι στην Κοζάνη που άφησε στα χρόνια της νιότης του ο Καθηγητής) και σε ακτίνα 500 μέτρων, αγαπητέ Γιώργο, σου θυμίζω τις συνοικίες του Αι Δημήτρη, του Αι Θανάση, τ΄Αλώνια, τα Μπουτανάθκα, το Κεραμαριό και φυσικά την Σκρκα.
 Φυσικά γύρω από το κέντρο της πόλης ανταμώνουμε το Βαλταδώρειο Γυμνάσιο, την Περίφημη Κοβεντάρειο Βιβλιοθήκη, τον Αη Νικόλα και ένα σωρό άλλα στέκια της νιότης μας.
 Ένας Τόπος τόσο μικρός που μπόλιασε όμως τόσες αναμνήσεις και ρίζωσε άλλες τόσες θύμησες του χτες στο σήμερα.
Σκρκα
Μια λέξη, τόσα πολλά, θυμάσαι; Γκαλτερίμια, μικρά σπίτια με αυλές, αυλές γεμάτες λουλούδια, χωρατάς το βράδυ στα σοκάκια, χιόνια πολλά το Χειμώνα με σόμπες που σιγόβραζε το μεσημεριανό, …ο τόπος της γέννησή σου. Σήμερα το αμφιθεατρικό «Κολωνάκι» της Κοζάνης. Καμιά σχέση όμως με την παλιά ωραία ,ευωδιαστή  Σκρκα δυστυχώς.
Παιδικά χρόνια, και οι μνήμες όπως και σ’όλους μας μπολιάζουν το παρελθόν και συγκροτούν «ιστορική συνείδηση» ένα αλλου τυπου   D N A            .
Από το πατρικό σου, στο Βαλταδώρειο Γυμνάσιο. (6) έξη Χρόνια.
Έξη (6) χρόνια γνώσης
Έξη (6) χρόνια εφηβείας που γίνονται τόσο λαμπερά σ’ όλους εμάς που αποφοιτήσαμε από το Ιστορικό αυτό Γυμνάσιο.
Ένα Γυμνάσιο κόσμημα της Πόλης που ιδρύθηκε τον προπερασμένο αιώνα και λειτουργεί μέχρι και σήμερα.
Μένω αναγκαστικά στα γνωστά και συμπυκνώνω παιδικές μνήμες για να θυμίσω τον Αι Νικόλα.
 Τον Άγιο Νικόλαο, άλλο ένα κόσμημα αιώνων της πόλης μας. Την εκκλησία, που ανεξάρτητα από το βαθμό θρησκευτικότητας του κάθε πολίτη αποτελεί για όλους μας, μα όλους μας ανεξαιρέτως ΄΄το σημείο αναφοράς΄΄ για την σχέση μας με την πόλη.
 Αποτελεί μαζί με την βιβλιοθήκη μας, τον ομφάλιο λώρο όλων των παιδιών αυτής της πόλης. Ομφάλιο λώρο που όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες χιλιάδες χιλιόμετρα κι αν μεσολαβήσουν δεν είναι ικανά να τον αποκόψουν.
Θυμάσαι την Κοβεντάρειο Βιβλιοθήκη της πόλης μας  , η οποία συγκαταλέγεται ανάμεσα στις σημαντικότερες της Χώρας μας.
Γνωρίζω ότι εκεί περνούσες αρκετές ώρες, όπως όλοι μας φυσικά.
Σας ενημερώνω ότι φιλοξενεί χειρόγραφα μεγάλης αξίας, έντυπα παλαιοτέρων εποχών, ένα πλουσιότατο χαρτογραφικό απόθεμα στο οποίο περιλαμβάνονται η Χάρτα του Ρήγα και ο σπανιότατος άτλαντας του Άνθιμου Γαζή, αλλά κυρίως μοναδικό σε όγκο και σπουδαιότητα αρχειακό υλικό εγγράφων από την εποχή της κυριαρχίας της  οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Σήμερα κτίζουμε ένα μεγαλόπρεπο νέο κτίριο για να φιλοξενήσει και να μεταλαμπαδεύσει πνεύμα. Ένα κτίριο που πέρα απ την φιλοξενία του πλούτου της βιβλιοθήκης θα αναδεικνύει στο τμημα του μουσείου, τις ιστορικές διαδρομές όχι μόνο της Κοζανης και των Κοζανιτων αλά ολόκληρης της Μακεδονίας και των ανθρωπων της.
Πνεύμα, Γνώση, Πολιτισμός. Αυτό που έκανε και κάνει η πόλη μας χρόνια τώρα.
Θα είναι χαρά μου όταν έρθετε στην πόλη να σας ξεναγήσω στα νέα έργα.
Παρασύρθηκα, αλλά έτσι είναι.
Αποδείξαμε ότι οι Κοζανίτες έχουν πηγαία εξωστρέφεια.
Χιλιάδες διαπρέπουν, όπου στον Κόσμο, ένας από αυτούς είσαι και εσύ.
Έφυγες από την Κοζάνη όπως όλοι που συνέχισαν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ,έμεινες μακριά της αλλά ποτέ δεν έπαψες να την λαχταράς.
Η πορεία σου στο χώρο της γνώσης και της  εκπαίδευσης λαμπρή.
Πανεπιστήμιο (ιατρική) , μεταπτυχιακό, Διδακτορικό στο Εξωτερικό. Πίσω στην Ελλάδα. Καθηγητής στο Α.Π.Θ. Συγγραφικό έργο, δημοσιεύσεις, βραβεύσεις, Συνέδρια, άπειρα ταξίδια στο εξωτερικό και άλλα πολλά που άλλοι αρμοδιότεροι από μένα θα αναφέρουν.
Εγώ όμως σταματώ στην πόλη μας. Στην Κοζάνη που αγαπάς, στην Κοζάνη που αναπτύχθηκε και αναπτύσσεται ραγδαία.
Λιμάνι η Κοζάνη μας Γιώργο.
Λιμάνι αφετηρίας και λιμάνι προορισμού. Και ένας καλός Καπετάνος , σαν εσένα , ξέρει να τα εκτιμά ιδιαίτερα και τα δυο.
Θυμάμαι το τελευταίο αντάμωμά μας ( προτού τρεις μήνες πρέπει να ήταν), στον «Πλάτανο», μπροστά σ’ ένα πιάτο με γιαπράκια και λίγο ξινόμαυρο Κοζανίτικο κρασί, τότε που η τοπική ορχήστρα έπαιξε τα δικά μας ακούσματα ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό σου. Ήταν πιστεύω ένα δάκρυ  εξομολόγησης.
Θυμάμαι σαν τώρα που ζήτησες βράδυ, ώρα δύο να περπατήσουμε στα σοκάκια τρέμοντας από το κρύο (είχε ψόφο και φορούσαμε μόνο τα σακάκια) για να δούμε τις βρύσες κάτω από την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων και ένα από τα παλαιά αρχοντικά που έμειναν ακόμα στην πόλη μας.
Θυμάμαι τα τελευταία σου λόγια.
–         Λάζο κάνε ότι μπορείς, θα είμαστε κοντά σου.
Γιώργο αυτά τα λίγα στα τόσα πολλά που μπορεί να πει κάποιος γνωρίζω ότι είναι ελλιπή .
Όμως είναι λέξεις, σκέψεις που μου βγήκαν αυθόρμητα, που βγήκαν και σε μένα εικόνες οικείες, μνήμες, σημεία επαφής με την πόλη, τους ανθρώπους της, με εσένα Γιώργο Καπετάνο
Να ξέρεις ότι σε αγαπάμε και σε αγαπάμε γιατί είσαι εσύ.
Αγαπητέ Γιώργο στην κορύφωση της επαγγελματικής σου διαδρομής πρέπει να αισθάνεσαι πλούσιος. Πλούσιος όχι από διακρίσεις και αξιώματα αλλά απ’ την αγάπη των ανθρώπων, ιδιαίτερα των συμπατριωτών μας των Κοζανιτών.
Γιώργο να είσαι πάντα καλά εσύ και η αγαπημένη σου οικογένεια.
04.12.2013
ΕΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ ΚΟΖΑΝΗΣ